Oubliette to rodzaj lochu skonstruowanego na wzór butelki, w którym jedyną drogą ucieczki jest otwór znajdujący się wysoko nad miejscem izolacji. Bez zewnętrznej ingerencji wydostanie się z tego typu celi jest niemożliwe. W czasach średniowiecznych była to okrutna kara, silnie wpływająca na psychikę osadzonego poprzez dosłowne postawienie go w sytuacji bez wyjścia i odebranie mu nadziei na odzyskanie wolności.

Czterech mężczyzn skazanych na nieśmiertelność spotyka się w tym samym wymiarze – w karcerze przyszłości, gdzie zniewoleniu ulega świadomość człowieka, w którym jaźń zostaje osadzona w wirtualnej rzeczywistości. Świat bohaterów to pewnego rodzaju surrealistyczne więzienie, w którym nie obowiązują prawa fizyki, egzystencja nie ma końca, a sposób uwolnienia się jest nikomu nieznany. Tworzą specyficzne społeczeństwo opierające się na pozostawionej im iluzji własnego ciała oraz wspomnieniach realnego świata. Bezkres przestrzeni, w którym są osadzeni to warsztat przymusowej pracy, gdzie nieustannie dążą do rozwiązania zagadki otaczającej ich materii oraz odzyskania wolności i upragnionego człowieczeństwa. Poddają się wzajemnie nietypowym eksperymentom, zmierzającym do zdobycia pożądanego, lecz w rzeczywistości nieosiągalnego celu, a ich działania mają różny w skutkach wpływ na funkcjonowanie wirtualnego systemu.

Spektakl „Oubliette” inspirowany jest historią penalizacji, więziennictwa, systemów karania i nadzoru, a także kaźni jako performansu „działającego na ciało”. Jest opowieścią o zniewoleniu zarówno ciała, jak i umysłu oraz sieci przymusów, wyrzeczeń, zobowiązań i zakazów. Mówi o bezcelowym i jałowym wysiłku, o niemającym końca i z góry skazanym na niepowodzenie trudzie, ale zarazem o ogromnej nadziei i nieustannej motywacji. Przedstawiony świat ma również wyrażać w sposób wizualny wewnętrzną percepcję i kondycję człowieka samotnego.

Spektakl realizowany ze środków pochodzących ze
„Stypendium Twórczego Miasta Krakowa”.